Rozdział XV

Holly

Więc Harry nie kłamał kiedy powiedział, że powinniśmy iść na 'randkę'. Cóż, randka dla przeciętnej osoby, dla niego nic. Jesteśmy właśnie w naprawdę uroczym parku. W powietrzu słychać szum jesiennych liści. Chłodny, zimny wiatr uderza w moją bladą skórę, gdy idziemy przez ten wspaniały park. Jest pusto, prawie jak miasto duchów. Jestem tylko ja i Harry. Cóż, nikt chyba nie chodzi tu o godzinie 22. Tak, 22. Nie wiedziałam, że spędzę z nim cały ten dzień. O 17 poszliśmy do Scarlett, a potem po prostu chodziliśmy dookoła Londynu, oglądając markowe sklepy i podziwiając piękne widoki przy których dorastaliśmy.
- Usiądźmy - oznajmił, siadając na zielonej trawie. Usiadłam obok niego.Widok jest tutaj naprawdę cudowny. Jesteśmy obok siebie, z przodu jest duże jezioro, wokół parku wysokie drzewa i piękne kwiaty, które błyszczą pod światłem księżyca.
- Okej, więc gra w pytania? - powiedziałam.
- Jaki jest twój ulubiony film? - zapytał, patrząc na rozciągający się przed nami widok.
- Um, Wredne Dziewczyny.
- Najmniej ulubiony?
- Zmierzch, zdecydowanie Zmierzch.
- Ale lalki zawsze oglądają zmierzch?
- Nienawidzę tego.
- To nie jest takie z-
Przerwał nam irytujący dźwięk dochodzący z iphone'a Harry'ego. Odebrał, nasza gra została przerwana miliardowy raz.
'Hej. Taa. Okej. Mm. Będziemy tam za dwadzieścia minut.'
- Musimy iść - powiedział, wstając.
- Gdzie?
- Do Zayna.

| Domek dla lalek Zayna |

Harry nacisnął przycisk dzwonka. Domek dla lalek Zayna był identyczny jak Harry'ego, ale trochę mniejszy. 
- Hej - otworzył drzwi i po raz pierwszy go ujrzałam. Wygląda naprawdę dobrze. Jakby naprawdę dobrze. Ma brązowe, ładne włosy w stylu Quiff, dopasowane do jego pary brązowych oczu, które przypominają rozpuszczającą się czekoladę. Jest trochę niższy niż Harry, ale nie aż taki mały. 
- Cześć, to jest Holly - przedstawił mnie. Pomachałam mu.
- Ah, tak, to jest ta dziewczyna.
- Ta dziewczyna? - zapytałam zdezorientowana.
- Um, wejdźmy do środka - powiedział nerwowo Harry. O co z tym wszystkim chodzi?
- Holly, Mina, moja lalka, jest na górze, powinnaś ją poznać. Będziemy w salonie - oznajmił Zayn.
Skinęłam głową i skierowałam się na górę. Otworzyłam trzecie drzwi do złego pokoju, ale kiedy otworzyłam czwarte zobaczyłam dziewczynę siedzącą na ogromnym, podwójnym łóżku, oglądającą Pretty Little Liars. Pokój jest mniejszy niż nasz w domku Harry'ego. Jest tylko jedno łóżko, Miny. Telewizor jest lepszy od naszego, a jej łóżko jej wielkie łóżko jest z firankami, zasłonami i tym wszystkim. 
- Um, cześć? - wyłączyła telewizor oraz odwróciła się i mam na nią teraz pełne spojrzenie. Ma długie, kręcone blond włosy, które zatrzymują się na jej ramionach oraz ogromne krystaliczne, niebieskie oczy. Ma kształty i jest też bardzo wysoka. 
- Oh, cześć, jestem Holly, lalka Harry'ego?
- Oh, hej, Chodź, usiądź! - Mina klepnęła miejsce na jej łóżku, zachęcając mnie. Usiadłam obok niej. Wyglądała bardzo przyjaźnie.
- Więc powiedz mi coś o sobie, Holly.
- Um, mam 18 lat, pochodzę z Nowego Jorku, a przeprowadziłam się do Londynu kiedy miałam dwa. 
- Jaki jest twój ulubiony sport?
- Pływanie. Kocham pływać. Jestem zawodową pływaczkę odkąd ukończyłam cztery lata.
- Naprawdę? Ja też!
Przez kolejne trzy minuty po prostu rozmawiałyśmy o wszystkim i o niczym. Mogę powiedzieć, że jesteśmy coraz bliżej. Mamy ze sobą wiele wspólnego. Obie kochamy pływanie, nienawidzimy muffinek i  Zmierzchu, nasze urodziny są tego samego dnia: 4 stycznia. 
- Hej, gdzie jest łazienka? - zapytałam. 
- Idź prosto, i skręć w lewo, trzecie drzwi - powiedziała. 
- Okej, dzięki. Zaraz wrócę.
Wyszłam z jej sypialni i podążyłam za jej instrukcjami. Skręciłam w lewo, a następnie przekręciłam gałkę od drzwi, które zgaduję prowadzą do łazienki, ale nie. Krzyk przerażenia i mieszane uczucia opuszczają moje usta, kiedy przeżywam największy szok mojego życia. 

 

Za literówki z góry przepraszam.

Bardzo proszę, aby każdy kto przeczytał rozdział zostawił komentarz.

Twitter - #TheDollhouseff